Wijvengesprekken

Een data scientist, chemicus en journalist gaan uit eten. Het lijkt het begin van een mop of het script van een spin-off van The Big Bang Theory, maar dat is het niet. Het is de samenstelling van een van mijn vriendengroepen. Na twee maanden radiostilte hezen we deze week de witte vlag op. Er was een akkefietje ontstaan vanwege tegenstrijdige verwachtingen, gebeurt in de beste huwelijken. Binnen enkele minuten werden de weggelegde verhalen van de afgelopen tijd op tafel gelegd. Mijn vriendin verzuchtte zich toen ik het blijde nieuws bracht alsof ABBA na veertig jaar weer bij elkaar was: “jullie zijn echt net een stelletje wijven”.

Vriendschappen onderhouden, het is een van de vele zware taken die het volwassenleven met zich meebrengt. Hoe maak je naast een volle week van kloten afdraaien, sporten, koffiedrinken en hobby’s ook nog eens tijd en zin om te socializen met mensen. Waar ik eerder schreef over de dankbaarheid die ik voel voor mijn vrienden, ervoer ik afgelopen week wat wrijving. Ik had voor het eerst vakantie in lange tijd, stelde voor om wat te ondernemen, maar kreeg niet het gewenste antwoord. Bij vriendschappen heb je net zoals in relaties te maken met teleurstellingen en verwachtingen, het is dan vervolgens de uitdaging om dit te accepteren en door te gaan. Zou zo een quote kunnen zijn, geschreven door Astrid van de Libelle. In mijn vriendengroep wordt een ander acceptatiemechanisme gehanteerd.

Het wijvengesprek. Het is de vloek en de zege van een hechte vriendschap. Zo eens in de zoveel tijd ontstaat er een donderwolk en klettert de onvrede naar beneden. Lichtflitsen, frustraties, harde geluiden, stemverheffingen, druppels water en tranen. Het is een natte bedoeling, maar door het wijvengesprek verwaterd de vriendschap niet. Bebaarde krachttrainers die hun emoties analyseren en blootleggen, het zou sensationeel goed voer zijn voor aflevering van Dr. Phil. Het wijvengesprek reinigt de vriendschap en creëert een nieuwe vruchtbare bodem waar opnieuw geplant en gepland kan worden.

Ik kwam tot de pijnlijke realisatie dat de tijd van spontane oproepjes grotendeels voorbij is en de levensfase waarin ik mij nu begeef zich kenmerkt door agenda’s. Planningen die nu nog sporadische gaatjes hebben, maar over een aantal jaar vanwege de kids nog voller zitten dan de zwembaden in Wuhan. Ik realiseerde mij dat de agenda een steeds prominentere rol gaat spelen. Ik voelde mij als onderdeel van een gepensioneerd ANWB-koppel die de jaarlijkse fietstocht naar de Keukenhof aan het regelen was.

Ik voel mij wederom als een Libelleveteraan wanneer ik zeg dat ik te doen heb met de jeugd van nu die wordt opgedragen om minder sociale activiteiten te doen. De tijd waarin de blauwdrukken voor jarenlange vriendschappen worden gemaakt, wordt hen afgenomen. De maatschappij wordt steeds individualistischer en corona doet daar nog flink wat scheppen bovenop. Corona heeft er meer dan ooit voor gezorgd dat we vriendschappen moeten koesteren en onderhouden. Als je de komende tijd je vrienden wilt zien moet je investeren en actie ondernemen. Het gaat wel weer even duren voordat we elkaar toevallig tegenkomen in de kroeg, op festivals of tijdens bruiloften. Tenzij je weleens wijvengesprekken houdt met Ferd Grapperhaus.