Buitenspelen

Afgelopen weekend deed ik mee aan Mudmasters in Biddinghuizen; een obstakelloop waarbij je door modderpoelen banjert, over muren klimt en met een glijbaan het water in wordt gekatapulteerd. Nu is mijn leven al een obstakelloop an sich (te makkelijk, te makkelijk), maar wat was het een verademing om door de modder te duiken en het maximale uit je lichaam te halen. Terwijl ik als Super Mario een duikvlucht maak onder een net van schrikdraad blijft mijn maat als een Luigi vloekend achter. Ik lach en realiseer mij dat we dit veel te weinig doen als volwassenen.

Ik rende, sprong, ging op mijn bek en lachte. Het vies worden zonder consequenties bracht het kind in mij naar boven. Even geen smartphone met desastreus nieuws die mij afleidt. Ik moest aan Phoebe denken uit Friends die zo vrolijk als een kind door het park rent en zich niks aantrekt van zure volwassenen. Konden we Phoebe maar beschouwen als influencer die ons aanspoort om meer het kind in ons naar boven te halen. Het zou de wereld een stuk gezelliger maken.

Met een melancholisch gevoel ging ik weer even terug naar mijn kindertijd. Sandalen, pet achterstevoren en een oversized Pokémonshirt. Hele dagen buitenspelen, huttenbouwen en waterballonnen gooien op vrachtwagens. Niet voor de likes, maar voor de kick. Nog geen weet van het coronavirus, social media en eventuele mondkapjesplichten. Toen je populariteit nog in lijn stond met je flippocollectie en niet het aantal instagramvolgers. Toen #Ikdoenietmeermee een luchtigere lading had en hashtagloos was. Toen er nog braaf werd geluisterd naar de juf of meester, en ouders zich niet bemoeiden met de lesmethode.

Hadden we maar een juf of meester die zich kon ontfermen over de volwassenen. Kon iemand maar de telefoon uit Famke Louise haar handen rukken, zodat ze lekker met haar meiden buiten tikkertje kan spelen en snikkend #ikdoenietmeermee kan schreeuwen zodra zij de tikker is. Kon iemand maar Donald Trump en Joe Biden bij de oren pakken en naar de zandbak sturen, zodat ze daar hun territorium afgraven en de boel kunnen uitvechten. Kon iemand maar Akwasi naar de Kruidvat meenemen, zodat hij een lekkere grote snoepzak kan samenstellen, ter compensatie van alle chocoladeletters die hij in zijn leven heeft misgelopen. Kon iemand maar een zakje paprikachips inclusief flippo aan Mark Rutte geven voor zijn vergeefse heitje voor een karweitje in de achtertuin.

Talloze voorbeelden van onze voorbeelden. Ik zou ze graag uitnodigen om een middagje te ravotten. Juist nu in een periode waar de wereld een grote slikzooi is en de muren op ons afkomen.