Sluimerstand

Het is 06.45 wanneer ik wakker schrik van luid Afrikaans geschreeuw. Hoe ben ik ooit met het leuke idee gekomen om The Circle of Life van The Lion King in te stellen als mijn wekkertoon. In mijn hoofd zag ik het al helemaal gebeuren. Terwijl de rode ochtendzon langzaam stijgt, zou het wilde dier in mij ontwaken. Klaar voor een nieuwe dag, klaar om te jagen op hyena’s. De verwachting strookt helaas niet met de werkelijkheid. Als een platgereden cavia strompel ik mijn donkere kamer door, op zoek naar de schakelaar van de tl-buisverlichting in mijn afzuigkap. Het eerste licht van mijn dag. Volledig op automatische piloot bevind ik mij binnen enkele tellen op de A16 terwijl ik mij verzucht aan het beslaan van de autoruiten. Regendruppels tikken op het dak en de automobilisten voor mij drukken om de tien meter op de rem. De herfst is weer begonnen.

Als beginnend columnist merkte ik de omkeer van het weer direct. Waar ik op een mooie zomeravond soms meerdere ideeën tegelijk had, was het de afgelopen dagen diep graven naar een boeiend onderwerp. Terwijl ik op mijn werk mijn dagelijks bakje kwark naar binnen tikte, vroeg ik mijn vormgeefcollega’s om advies. Wat te doen bij writer’s block en hoe geef ik dat creatieve brein een boost? “Waarom schrijf je niet over dat je niet weet waarover je wil schrijven?” kreeg ik als antwoord.

Met het aanbreken van de herfst gaat mijn hoofd op sluimerstand. De donkere en eentonige dagen vliegen voorbij terwijl mijn lichaam dezelfde handelingen uitvoert. De beperkingen die het coronavirus met zich meebrengt, versterken dit mechanisme. Waar we voorheen nog konden uitkijken naar een borrel op de zaterdagavond en een kater op de zondagochtend, is het vooruitzicht op spanning en sensatie momenteel nihil. De hoogtepunten in mijn vriendengroep worden tegenwoordig bereikt wanneer iemand een nieuw setje onderzetters aanschaft. De enige uitschieters die ik momenteel ervaar zijn de nieuwe stekjes van mijn pannenkoekplant.

Mijn creativiteit werkt als deze pannenkoekplant. Het heeft een hele dag zonlicht nodig, eens per week wat hydratatie en af en toe moet het gedraaid worden om de wereld vanuit een ander perspectief te zien. Door grijs weer en cv-warmte ontstaat er sluimerstand. Mijn vriendin kocht afgelopen weekend een zak plantenvoeding en heeft daarmee een nieuw level van volwassenheid bereikt. Kon ze mij dit najaar maar in een potje zetten met wat Pokon, zodat de inspirerende columns als nieuwe stekjes uit mijn vingers schieten.

Hadden we Nederland de afgelopen tijd maar uit voorzorg wat meer Pokon gegeven, dan zaten we nu niet met de rotte bladeren. We hebben massaal van de vakantie genoten en bij thuiskomst blijkt dat de planten zijn vergeten. Een cyclus die zich elk jaar herhaalt. Misschien moet ik ondertussen verpotten en opzoek naar nieuwe voedingsstoffen voor nieuwe columns. Sluimerstand uit en vliegtuigmodus aan.