Onspannend

Met een knoop in mijn maag maak ik mij klaar voor wat komen gaat. De zenuwen gieren door mijn lijf, zal ik het wel of niet doen? Ik zoek wel vaker de grenzen op, maar regels overtreden doe ik zelden. Hoogstens alleen wanneer ik eens mijn telefoon achter het stuur gebruik. Doelbewust illegale dingen praktiseren, ik weet niet of ik het wel op mijn geweten wil hebben. Met het lood in mijn schoenen spring ik op de fiets en manoeuvreer mij door Breda. De straat wordt verlicht door de blauwe en rode lampen van politiewagens, in de lucht zie ik een zoekhelikopter. Zouden ze mij in de gaten hebben? Onderweg krijg ik een appje; ‘Zet je fiets maar in de achtertuin, anders ziet de politie het’. Ik verzamel de moed en bel aan bij de locatie waar ik moet zijn. Het is zaterdagavond en ik ga 30 Seconds spelen met vrienden.

Najaar 2020 zal voor velen de boeken ingaan als een uiterst saaie periode. Precies de reden dat de columnfrequentie de laatste tijd wat lager ligt. Hoogtepunten voor mij deze herfst waren het weekendje weg naar Overijssel met vriendin, een macaronischotel, een wandeling in Hulst en het uithollen van een pompoen met mijn maat. Ik ben nog net niet te vinden op de Margriet Winterfair, zo spannend. Het geld dat ik reserveerde voor bier op de vrijdagavond wordt nu besteed aan geurkaarsen en seizoenthee. Het uitgaan met vrienden is vervangen door potjes Uno en pocket escaperooms. Uiteraard heel gezellig, maar niet de avonden waar je het jaren later nog over hebt. Het is onspannende ontspanning.

Iedereen krijgt ongetwijfeld de illegale feesten mee die de afgelopen tijd zijn gehouden. Schrikbarende beelden van plezier hebbende tieners. Dansende jonge mensen, discolichten en luide muziek, het is afschuwelijk om te zien. Je zou denken dat dit niet meer van deze tijd is, maar het gebeurt echt. Het zijn de landverraders van 2020 die de NSB doen verbleken. Moderne hekserij waarbij de enige remedie een digitale brandstapel is waarbij hun gezichten op alle sociale media worden getoond. Hoe kun je dit goed praten?

Het is gedrag wat niet goed te praten is, maar wat ik wel begrijp. Mensen raken afgestompt en hebben een uitlaatklep nodig. Alle energie ontladen en jezelf verliezen in een avondje uit. Even weg van die te kleine studentenkamer en digitale hoorcolleges. Escapisme van het kantoorslaafbestaan waarbij werk dit jaar alleen om werk draait en alle collegiale aspecten grotendeels zijn vervallen. Wegvluchten van hijgende babyboomers die je bij de ingang van de supermarkt omver lopen, in de strijd voor een winkelwagen.

Een portie spannende ontspanning, dat is waar iedereen behoefte aan heeft op zijn of haar eigen manier. Vooral de jonge generatie die aan het hoofdstuk van uitgaan, studeren en katers in het weekend beginnen. Mijn eind-twintig-vriendengroep is bezig aan de laatste bladzijden van dat hoofdstuk. Een hoofdstuk dat vanwege het coronavirus waarschijnlijk nog abrupter wordt afgeraffeld dan de finale van Game of Thrones. Huizen worden gekocht, banen worden verwisseld en er worden katten gekocht. We vallen in de meest ideale leeftijdscategorie om Corona mee te maken; de jaren tussen studeren en kinderen. Toch had ik mijn laatste jaren als twintiger spannender voorgesteld.