Huisarrest

Het is maandagavond en zoals gewoonlijk stap ik gehaast op mijn fiets, weer iets te laat vertrokken. Ik baan mij een weg door het industriegebied van Breda. Mijn haar nat van de miezerregen en mijn vingers koud omdat mijn koppige zelf handschoenen als een zwaktebod ziet. Ik wil niet toegeven aan de gedachte dat ik liever met de auto was gegaan en bereik uiteindelijk mijn eindbestemming; een met vlaggetjes versierde partytent van zo’n twaalf vierkante meter. Nee, ik woon geen illegaal coronafeestje bij. De tent is gevuld met fitnessapparatuur; Alphagym sport tegenwoordig buiten. In regen, wind en kou. Onder een partytent. Binnen is het namelijk gevaarlijk. Buiten is het nieuwe normaal. Voor nog even.

Ik was van plan om 2021 goed en positief te beginnen, ik zag met de eerste vaccinaties eerder deze maand eindelijk het stipje aan de horizon. Ik had al een hele mooie emotionele tekst klaar liggen over hoe Alphagym het creatieve voorbeeld is van een onderneming die zich door de coronacrisis heen baant. De tissues en slijmbakjes lagen al klaar op tafel, tot ik een pushmelding kreeg van de NOS over een ingelaste persconferentie morgen. We bevinden ons namelijk op de vooravond van de gevreesde avondklok. Een maatregel waar het kabinet een jaar lang geen heil in ziet en er op het laatste moment met een eindsprint doorheen wordt geramd. Mijn herkansingen op het hbo zijn er niks bij. De avondklok zou voornamelijk bedoeld zijn voor jongeren die elkaar en de grenzen van de huidige maatregelen opzoeken. Uit diepgaand onderzoek blijkt namelijk dat de meeste besmettingen, surprise-surprise, thuis plaatsvinden. Je verwacht het niet in de winter. Met alles dicht.

De reden van de avondklok is een mooi voorbeeld wat past in het boek dat ik onlangs heb gelezen: Het Bestverkochte Boek Ooit van Sanne Blauw. Het boek gaat over hoe cijfers ons leven leiden, van rapportcijfers tot je salaris. En sinds maart 2020 het befaamde R-getal van het coronavirus. Een getal dat momenteel onder de 1 is, maar met een avondklok nog sneller zou kunnen dalen. Het klinkt allemaal ontzettend logisch en ik zou er zo voor tekenen, ware het niet dat de avondklok ook effect heeft op zaken die moeilijk in cijfers zijn uit te drukken. Dingen als levensgeluk, socialiteit en depressiviteit. Een student die heel zijn tijd alleen maar studeert haalt ongetwijfeld hoge cijfers. Of hij zijn studententijd gelukkig ervaart is een tweede.

Je kunt een heel meer laten leegtrekken om een brandende schuur overeind te laten staan, maar als dan vervolgens heel de vissenpopulatie en vegetatie sterven, heb je er alsnog niks aan. Het kabinet verwacht met de avondklok dat we straks weer een paar gaatjes losser kunnen gaan leven, maar wat als de maatregelen er juist voor zorgen dat die riem steeds strakker wordt? Hoe kan een maatregel waarbij iedereen genoodzaakt is om ’s avonds alleen te Netflixen nou echt bevorderlijk zijn voor de volksgezondheid?

Daarnaast verwacht ik dat er genoeg creatievelingen zijn die alsnog de grenzen van de maatregel opzoeken. Nederland is namelijk een eigenwijs en koppig land. Eigenschappen waar we al eeuwen de vruchten van plukken, maar die ons nu meer in de weg zitten. Het is afwachten tot statistici concluderen dat het aantal pyjamafeestjes is toegenomen. Toen ik vroeger huisarrest kreeg en vroeg naar bed moest, lagen er ook steevast een zaklamp, Game Boy en Donald Duck onder mijn kussen.