December 2007, havo 3. Het was een week voor de kerstvakantie en we kregen ons schoolrapport. Mijn mentor nam al niet eens meer de moeite om zijn advies te geven; twaalf tekorten. Britney Spears zou nog eerder herstellen van haar inzinking dan dat ik naar havo 4 zou gaan. Het rapport was geen verrassing, ik haalde voornamelijk onvoldoendes. Niet omdat ik het niet aankon, maar omdat ik niks deed, mijn Nintendo was interessanter. Daar waar ikzelf het al had opgegeven, ging mijn moeder over op noodmaatregelen. Verplicht op naschoolse huiswerkbegeleiding en een gameverbod tot wanneer mijn tekorten zouden slinken. Juli 2008, het was de week voor de zomervakantie en we kregen ons laatste rapport. Nul tekorten. Ik was een urban legend.
De gespeelde verontwaardiging bij Rutte en andere politici over de uitkomsten van het IPCC-rapport afgelopen week deed mij denken aan het schoolkind van vroeger dat thuiskwam met zijn desastreuze schoolrapport. Alsof je een kerstvakantie lang aan het vreten bent en in januari compleet overdonderd raakt wanneer het getal op de weegschaal hoog uitvalt. Viel dat even tegen voor de gemiddelde VVD’er dat de gevolgen van de klimaatcrisis niet alleen voelbaar zijn voor ons nageslacht, maar ook al voor de huidige generatie. Blijkt er dan toch nog een rekening te zijn die je niet kan doorschuiven naar jongeren. De conclusie van het rapport was voorspelbaar. Daar hoef je beslist geen klimaatdrammer of linkse gekkie voor te zijn.
Bijna net zo voorspelbaar als het rapport, waren de reacties in talkshows. Zin in een avondje zuipen met vrienden? Organiseer een klimaatbingo en drink telkens wanneer een tafelgast een ideologische oneliner als ‘een betere wereld begint bij jezelf’ erin gooit. In de kern zeker waar, maar iedereen die de geschiedenis kent weet dat de mensheid meestal een ramp nodig heeft om tot inzichten te komen. Iets wat dit keer niet opgaat, want de rampen die gepaard gaan met de klimaatcrisis zijn hoogstwaarschijnlijk onomkeerbaar. Ook redelijk cliché, mag op de bingokaart, maar wel waar. Het is een beetje als Lil Kleine, één album en je komt er niet meer vanaf.
Laten we eerlijk zijn, elk weldenkend mens weet wat er moet gebeuren om de planeet nog enigszins leefbaar te houden. Minder spulletjes kopen die uit vervuilende fabrieken komen, minder koeien door de gehaktmolen draaien en minder vervoersbewegingen. Het is uiteindelijk simpel, net zo simpel als minder gamen en meer leren voor een beter schoolrapport. Maar toch lukt het niet, want we worden verleid door de Nintendo’s in onze ooghoek. Reclames voor nieuwe spullen, vlees en vliegreisjes vliegen ons rond de oren. Verpakt in een verleidelijke groene verpakking met een duurzaamheidssticker, zodat je je niet schuldig hoeft te voelen. De klimaatcrisis gebruiken als marketingstunt, streep die maar af van je bingokaart.
Terwijl het eigenlijk in de basis niet zo moeilijk hoeft te zijn nu. Zo geeft de meerderheid van Nederland al aan haar steentje te willen bijdragen aan het reduceren van de CO2-uitstoot. Want eerlijk, hoe erg was het nou echt om meer thuis te werken en minder in de file te staan? Hoe verschrikkelijk is het om een lasagne niet meer te bereiden met die gehaktdrap van de supermarkt? Vleesvervangers smaken ook al lang niet meer naar gerecycled condoom. Stel: je pakketje wordt niet meer morgen bezorgd, maar over drie dagen. Is dat het einde van de wereld? Gelukkig merk ik ook in mijn omgeving steeds meer verandering. Het besef is er al, nu nog de maatregelen. Een overheid die de verantwoordelijkheid op het bord van de burger legt, is al meermaals van de bingokaart afgestreept.
Is het niet voor een betere wereld, laat het dan in godsnaam gebeuren om de woke-beweging voor te zijn. Nu zij de volledige aandacht nog focussen op de inclusiviteit van de regenboogvlag en het afschaffen van zwarte humor, is er misschien nog tijd om het nodige aan te passen. Het is slechts een kwestie van tijd voordat die levels zijn uitgespeeld en de volledige aandacht ligt op de klimaatwoke. Als het kabinet geen maatregelen treft, zie ik de krantenkoppen al voor mij: “Groep jongeren organiseert barbecue met drie stukken vlees per persoon”. “Artiesten gecanceld omdat ze in een vliegtuig zaten”. Een uit de hand gelopen klimaatwoke, het laatste vakje van de bingokaart, laat het alsjeblieft niet gebeuren.
Lieve kabinet, zorg voor verandering. Geef geen zakgeld aan de industrie die te veel rookt. Stimuleer je kinderen om gezonder te eten. Laat ze af en toe naar school fietsen en zet ze niet altijd af met de auto. Leer ze zuinig om te gaan met hun spullen en dat ze niet altijd het nieuwste van het nieuwste nodig hebben. Een tablet of een Game Boy kun je ook delen. Wees de moeder die af en toe de Nintendo afpakt voor eigen bestwil.
Reactie schrijven